مدح و شهادت حضرت علی اکبر علیه‌السلام
شرافت مات تشریفات والای علی‌اکبر تعالی شمّه‌ای از شأن اعلای علی‌اکبر معـاد پیچـش زلفش نماد محـشر کبری قیامت جلوه‌ای از قد و بالای علی‌اکبر تجلّی‌های پیغـمبر در این آئینه بی‌وقـفه حرم را می‌کند محـو تماشای علی‌اکبر هم آوردی ندارد شیر حق در جنگ رو در رو هزار الله‌اکبر، کیست هـمتای علی‌اکبر به یک جولان چشمش قلب اردوگاه دشمن ریخت عجب شوری به پا کرده ست غوغای علی‌اکبر نه تنها بهر استقبال از او پیغمبر آماده ست خـدا آغـوش واکرده مـهـیّـای علی‌اکبر اگرچه حاصل عمرحسین از دست رفت اما به رسم صبر تاب آورد تا پای علی‌اکبر غم فرزند سنگین است، تا می‌شد تحمل کرد ولی آخر به خاک افتاد بابای علی‌اکبر به خاک افتاد طوریکه همه گفتند دق کرده به خاک افتاد بین ارباً اربای علی‌اکبر حسین افـتاد از پا موقـعی که دید افتاده شکـافی بین ابـروهای زیبای علی‌اکبر مسیحا آفرین آهی کشید و از نفس افتاد خدایا کاش امکان داشت احیای علی‌اکبر عـلی را تکه تکه از تمام دشت آوردند ولی کامل نشد انگار اعضای علی‌اکبر تنش را در عبا چیدند پیش چشم بابایش عموعـباس با دیگر عموهای علی‌اکبر وحالا بین دارالحرب دور عمۀ سادات بنی‌هـاشم همه جمعند، منهای علی‌اکبر |